sertanejo Συναυλίες

Το Sertanejo είναι ένα δημοφιλές μουσικό είδος στη Βραζιλία που ξεκίνησε από τις επαρχιακές περιοχές κατά τη δεκαετία του 1920. Έκτοτε έχει εξελιχθεί σε ένα mainstream είδος, κατακτώντας τις καρδιές εκατομμυρίων Βραζιλιάνων και αποτελώντας ένα από τα πιο επιτυχημένα εμπορικά μουσικά στυλ στη χώρα. Στη μουσική σκηνή sertanejo, πολλοί καλλιτέχνες εμφανίζονται σε ντουέτα, που συχνά αποτελούνται από αδέλφια. Ιστορικά, οι άνδρες είχαν κυρίαρχο ρόλο σε αυτό το είδος, όπως οι Jorge e Mateus, Chitãozinho e Xororó και Luan Santana, αλλά τον 21ο αιώνα, κάποιες γυναίκες, όπως οι Paula Fernandes, Maria Cecília και Simone & Simaria.

MUSICALITY

Η μουσική Sertanejo διαθέτει συνήθως έναν συνδυασμό ακουστικών κιθάρων, βιόλας, ακορντεόν και κρουστών οργάνων, δημιουργώντας έναν ρουστίκ ήχο. Το είδος αντλεί επιρροές από την παραδοσιακή βραζιλιάνικη λαϊκή μουσική και ενσωματώνει στοιχεία από την country και τη δυτική μουσική. Το Sertanejo μπορεί να χωριστεί περαιτέρω σε δύο υποείδη: το Sertanejo Universitário, το οποίο έχει έναν πιο σύγχρονο και ποπ προσανατολισμό, και το Sertanejo Raiz, το οποίο διατηρεί ένα παραδοσιακό και νοσταλγικό ύφος.

Τα φωνητικά παίζουν σημαντικό ρόλο, με εκφραστικές ερμηνείες που μεταφέρουν βαθιά συναισθήματα και αφηγήσεις. Η μουσική ευελιξία του Sertanejo και η ικανότητά του να προσαρμόζεται σε διαφορετικά στυλ έχουν συμβάλει στην ευρεία δημοτικότητά του.

ΘΕΜΑΤΑ

Στιχουργικά, το sertanejo εξερευνά θέματα αγάπης, πληγωμένης καρδιάς, οικογένειας και αγροτικής ζωής. Πολλά τραγούδια περιγράφουν τις χαρές και τους αγώνες των σχέσεων, εκφράζοντας συναισθήματα με ειλικρίνεια από καρδιάς. Οι στίχοι συχνά ζωγραφίζουν ζωντανές εικόνες από τις απλές απολαύσεις της ζωής στην εξοχή, τη νοσταλγία για τις πατρίδες και την ομορφιά της φύσης. Τα τραγούδια του Sertanejo αγγίζουν επίσης θέματα πίστης, πατριωτισμού και πολιτιστικής ταυτότητας, βρίσκοντας απήχηση σε ανθρώπους από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα.

Ο όρος "Sertanejo" προέρχεται από το "sertão", έναν γενικό όρο που περιλαμβάνει αγροτικές ορεινές περιοχές που βρίσκονται μακριά από παράκτιες μητροπολιτικές περιοχές. Ωστόσο, ο όρος "sertão" χρησιμοποιείται συχνά πιο στενά για να υποδηλώσει τις εσωτερικές περιοχές μακριά από το βορειοανατολικό τμήμα της Βραζιλίας.

Το Sertanejo, ως μουσικό είδος, διαφέρει από την κουλτούρα της caipira και προέρχεται συγκεκριμένα από τις πολιτείες Σάο Πάολο, Minas Gerais, Goias, Mato Grosso, Mato Grosso do Sul και Paraná.

Η μουσική που σχετίζεται με αυτή την κουλτούρα αναφέρεται ως "música caipira" ή "música sertaneja" και συντίθεται και εκτελείται σε αγροτικές περιοχές, με στοιχεία όπως η παραδοσιακή "moda de viola ". Τα όργανα που χρησιμοποιούνται από σόλο μουσικούς ή ντουέτα παραπέμπουν στην αποικιακή Βραζιλία και περιλαμβάνουν τη βιόλα caipira (κιθάρα).

ΔΙΆΣΗΜΟΙ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΕΣ

Το Sertanejo έχει αναδείξει πολυάριθμους επιτυχημένους και επιδραστικούς καλλιτέχνες που έχουν επιτύχει τεράστια δημοτικότητα και εμπορική επιτυχία στη Βραζιλία και πέραν αυτής. Μερικοί αξιοσημείωτοι καλλιτέχνες του sertanejo περιλαμβάνουν τους Chitãozinho e Xororó, Zezé Di Camargo & Luciano, Marília Mendonça, Henrique & Juliano, Gusttavo Lima, Maiara & Maraisa, Jorge & Mateus και Luan Santana.

Η εμφάνιση της σύγχρονης μουσικής sertanejo μπορεί να αναχθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν το δίδυμο Leo Canhoto e Robertinho εισήγαγε την ηλεκτρική κιθάρα και ενσωμάτωσε επιρροές από την ποπ μουσική. Αυτό σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στο είδος. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Sergio Reis, μέλος του μουσικού κινήματος Jovem Guarda, έκανε μια αξιοσημείωτη μετάβαση από την ποπ στο sertanejo. Ένας άλλος καλλιτέχνης με επιρροή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν ο Renato Teixeira.

Στην εξέλιξη της μουσικής sertanejo, ξεκινά μια φάση ανακύκλωσης με το sertanejo universitário. Οι καλλιτέχνες αυτής της περιόδου διαφοροποιούνται, με ορισμένους να επιστρέφουν στις ρίζες της moda de viola, που τώρα αναφέρεται ως "moda ". Αυτό το αναδυόμενο τμήμα αναδεικνύεται από τα CD με την ένδειξη "just fashion ". Ταυτόχρονα, μια άλλη ομάδα καλλιτεχνών ακολουθεί τις τάσεις του παρελθόντος, αγκαλιάζοντας το ρομαντικό sertão, με παραδείγματα μορφές όπως ο Eduardo Costa και ο Léo Magalhães. Σε αυτή τη νέα εποχή, οι στίχοι επεκτείνονται πέρα από τις αποτυχημένες σχέσεις, περιλαμβάνοντας θέματα για τις γυναίκες, το ποτό, τις ερωτικές σχέσεις και το σεξ. Υπάρχει μια αξιοσημείωτη επιρροή από το βραζιλιάνικο funk, καθώς και στοιχεία της samba/pagode.