new age Συναυλίες

Η new age είναι ένα είδος μουσικής που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Προέρχεται από την ηλεκτρονική, τη λαϊκή και την κλασική μουσική.

Το New Age στο σύνολό του ήταν ένα πολιτιστικό κίνημα που προέκυψε από την κουλτούρα των χίπις, η οποία άρχισε να μειώνεται σε δημοτικότητα από αυτή τη στιγμή της ιστορίας. Ήταν μια χαλαρά συνδεδεμένη πνευματική αφύπνιση των νέων ενηλίκων στις δυτικές χώρες. Κάποιοι θα το περιέγραφαν ως θρησκευτικό, κάποιοι άλλοι ως μη θρησκευτικό κίνημα. Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε ένα ακριβές σύνολο ιδεών, αλλά σε γενικές γραμμές, οι οπαδοί της Νέας Εποχής ασχολούνταν με το μυστηριώδες και το εσωτεριστικό, όπως τα πνεύματα, το άγνωστο μετά θάνατον, ακόμη και τα UFO. Η Νέα Εποχή έδωσε επίσης μεγάλη έμφαση στην αυτοθεραπεία μέσω του διαλογισμού και της γιόγκα και στην προστασία του περιβάλλοντος.

Οι μουσικοί άρχισαν να εμπλέκονται σε αυτό το κίνημα από νωρίς. Ο Αμερικανός κλαρινετίστας της τζαζ Tony Scott συχνά πιστώνεται ότι έκανε τον πρώτο δίσκο της νέας εποχής, "Music for Zen Meditation ", ήδη από το 1964 - πολύ πριν το πολιτιστικό κίνημα απογειωθεί. Στη δεκαετία του 1970, Γερμανοί καλλιτέχνες όπως ο Deuter και οι Tangerine Dream έβγαλαν τραγούδια σε αυτό το είδος, ενώ στην Αμερική είχαμε την Kay Gardner και τον Steven Halpern που έκαναν το ίδιο. Είναι σημαντικό να σημειωθεί, ότι οι καλλιτέχνες που παρήγαγαν μουσική new age εκείνη τη δεκαετία δεν το έκαναν για τα χρήματα - αυτού του είδους τα τραγούδια δεν είχαν σημαντικές πωλήσεις δίσκων μέχρι τη δεκαετία του 1980.

Το πρώτο new age άλμπουμ που έκανε μεγάλη επιτυχία ήταν το "December" του George Winston, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1982. Κατέληξε να πουλήσει 1 εκατομμύριο αντίτυπα. Εν τω μεταξύ, είναι ενδιαφέρον ότι το Billboard το τοποθέτησε στην κατηγορία Jazz Albums, στην οποία έφτασε στην 5η θέση. Έφτασε επίσης στο #54 της περίφημης συνολικής λίστας Billboard 200. Την ίδια περίοδο, η new age μουσική απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα στην ανατολικοασιατική χώρα της Ιαπωνίας.

Η new age σήμερα δεν συγκαταλέγεται στα πιο δημοφιλή είδη κοντά στην κορυφή των charts, αλλά εξακολουθεί να έχει ένα αξιοπρεπώς μεγάλο κοινό που επιτρέπει στους καλλιτέχνες να δημιουργούν μουσική σε αυτό το είδος με κερδοφορία.

MUSICALITY

Η μουσική new age σπάνια περιλαμβάνει φωνητικά, συνήθως μόνο ορχηστρικά. Τα ορχηστρικά μπορούν να παραχθούν ψηφιακά ή με φυσικά όργανα, κυρίως το συνθεσάιζερ, το πιάνο, την ακουστική κιθάρα ή το φλάουτο.

Ο ρυθμός αυτών των τραγουδιών είναι πάντα αργός, κατά μέσο όρο μεταξύ 50 και 80 παλμών ανά λεπτό. Οι αρμονίες υπάρχουν για να δημιουργήσουν ένα ήρεμο, γαλήνιο συναίσθημα στο μυαλό του ακροατή. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιούνται συνήθως απλές, μείζονες συγχορδίες. Επίσης, στη μουσική μπορούν να ενσωματωθούν και ειρηνικά ηχητικά εφέ, όπως τα κύματα που πλατσουρίζουν στον ωκεανό, το χτύπημα της βροχής στο τζάμι ή το κελάηδισμα των πουλιών. Όταν έχουν φωνητικά, αυτά είναι λιγότερο εμφανή από τα οργανικά, τραγουδισμένα απαλά με όχι σημαντικούς στίχους, ή ακόμα και απλά σιγοτραγουδισμένα μερικές φορές. Οι τραγουδιστές της νέας εποχής τείνουν να είναι γυναίκες.

ΘΕΜΑΤΑ

Ενώ η μουσική new age συνήθως δεν έχει στίχους, τα τραγούδια αυτά έχουν γενικά θέματα, όπως ο ωκεανός, ο άνεμος ή το δάσος. Αυτά που έχουν φωνητικά έχουν συνήθως εσωτεριστικούς στίχους χωρίς σαφές νόημα.

ΔΙΆΣΗΜΟΙ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΕΣ

Η Ιρλανδή τραγουδοποιός Enya είναι μία από τις πιο επιτυχημένες μουσικούς της νέας εποχής. Τραγουδάει στα φωνητικά new age κομμάτια της, τα πιο γνωστά από τα οποία είναι το "Boadicea" (1987), και το "Only Time" (2000). Οι Enigma είναι ένα γερμανικό new age μουσικό συγκρότημα, με επιτυχίες όπως το "Return to Innocence" (1993) και το "Sadness" (1990).

ΟιKankyō Ongaku από την Ιαπωνία παράγουν περιβαλλοντική new age μουσική χωρίς φωνητικά. Άλλοι διάσημοι καλλιτέχνες αυτού του είδους είναι οι Philip Aaberg, Loreena McKennitt και Kitarō.